|
Poly-paniek
't Begon met
tintelingen in mijn handen
die waren ook wat dikker, 's morgens vroeg
het leek niet meer dan een onschuldig kwaaltje
vandaar dat ik er niet zo'n acht op sloeg.
Toen gingen echter ook mijn voeten prikken
ze voelden na een jaar vaak gloeiend heet
het werd zo pijnlijk dat er zelfs een tijd kwam
dat ik het lopen maar 't liefst vermeed.
Ik kreeg meer pijn, in handen en in voeten
en ook op and're plaatsen in mijn huid:
die voelden aan alsof ik mij gebrand had
maar 't zag er altijd heel gewoontjes uit.
Na nog wat tijd begon ik mis te grijpen
en mis te stappen als ik ergens liep;
en werden al die klachten dan weer erger
dan schoot ik in een hevige paniek.
Helaas, mijn huisarts kon er niet zo veel mee
(maar ook ontbrak naar mijn gevoel de wil)
een neuroloog schreef alles aan ME toe
en op mijn vraag om uitleg bleef het stil.
Op dat moment heb ik mij voorgenomen:
'k ga hiermee nooit meer naar een dokter toe
ik had al veel te vaak mijn neus gestoten
was 't vechten om gehoord te worden moe.
De klachten echter bleven erger worden
dus heb ik al mijn moed bijeen geraapt
en aan mijn nieuwe huisarts in een schrijven
toch nog eens om een onderzoek gevraagd.
De nieuwe huisarts wou mij wel verwijzen
maar heeft zich, leek het, amper afgevraagd
waaróm ik om dat onderzoek gevraagd had,
door wélke klachten ik zo werd geplaagd.
Komt dat soms hierdoor: dat ik zo gewend ben
dat dokters mij niet horen, niet verstaan,
dat ik mij niet meer helder uit kan drukken
en dat het enkel nog maar mis kan gaan?
In elk geval, de internist met wie ik
nu ook een keer of drie gesproken heb
denkt dat ik (elf jaar ziek) voor mijn ME kom
en dáár ben ik toch echt wel aan gewend.
Maar de paniek die elke keer weer toeslaat
wanneer de pijn, de uitval, het geprik
weer erger worden, daar heeft hij geen weet van -
de enige die daarmee zit, ben ik.
© Baukje van Kesteren
oktober 2003
|
|
|
Dit gedicht van Baukje zal velen met
B12-problemen aanspreken. Baukje had een laag-normale
B12-waarde en een flink verhoogde homocysteïnewaarde. Een B12-waarde waar andere mensen soms klachten door krijgen. Bij Baukje
vonden de
dokters het niet nodig om in die richting verder te zoeken. Ze zag
daardoor menig alternatief arts. Daardoor
speelde voor haar nog altijd een mogelijk B12-probleem op de achtergrond
mee, ook gezien haar klachtenpatroon. De achtergrond van dit gedicht wordt daarom gevormd door de
structuur van een van de belangrijkste vitaminen, de rode vitamine,
vitamine
B12.
| Een
verhoogde homocysteïnewaarde kan veroorzaakt worden door een
vitamine B6-, foliumzuur- of vitamine B12-tekort. Voor de
omzetting van homocysteïne naar methionine zijn B6, foliumzuur
en B12 nodig, maar ook twee belangrijke enzymen. Een
(aangeboren) gebrek aan deze enzymen veroorzaakt in zeldzame
gevallen een verhoogde homocysteïne in het bloed. |
Achteraf blijkt
ook bij Baukje dat de polyneuropathie toch door een B12-tekort is gekomen.
Ze krijgt nu regelmatig B12-injecties. Door de late start hiermee heeft
ze mogelijk hiervoor een aantal foute diagnoses (o.a. ME) gekregen en blijvende
schade door een langdurig onbehandeld B12-tekort.
Baukje Jacoba van Kesteren
(1950-2012)
Helaas is Baukje,
auteur en dichteres, op 16 juli 2012 te Sneek aan een ernstige
ziekte overleden.
|
|