|
Na lange tijd de juiste diagnose dankzij Hart van Nederland
- volgens de dokter was het duidelijk dat het psychisch was -
11-08-2007.
Ik ben Femke en ben 19 jaar.
Sinds ruim een jaar heb ik last van vermoeidheidsverschijnselen en hoofdpijn, aangezien ik 5 jaar geleden ook een periode heb gehad met veel hoofdpijn heb ik aan mijn huisarts een doorverwijzing naar een neuroloog gevraagd. In december 2006 ben ik daar geweest en werd geconstateerd dat ik chronische hoofdpijn met migraine aanvallen heb. In maart ben ik gestart met Amitriptyline. Inmiddels was ik al gestopt met mijn stage wegens vermoeidheidsklachten en duizeligheid, volgens de huisarts kwam dit door mijn lage bloeddruk wat vrij normaal is voor mijn leeftijd. Nadat ik begonnen ben met Amitriptyline te slikken werden deze klachten veel erger en daarbij kreeg ik
er nog meer klachten erbij, zoals; trillen, flauwvallen, hartklachten, haaruitval, slechte concentratie etc. De artsen schreven dit toe aan bijwerkingen die vanzelf wel weer over zouden gaan (even doorbijten als je er vanaf wilt komen zeiden ze). Na de verhoging van 1 naar 2 tabletten ging het helemaal mis, ik ging steeds vaker onderuit en het duurde ook langer voordat ik weer bijkwam ook ging het nu gepaard met stuiptrekkingen. In overleg met de huisarts (de neuroloog was dagenlang niet te bereiken) ben ik gestopt. Inmiddels had ik al een doorverwijzing voor de cardioloog omdat mijn hartslag veel te snel was. Na het afbouwen van de medicijnen werd mijn hartslag langzamerhand weer wat rustiger, ik kon weer de trap oplopen (moest boven weliswaar gaan zitten om uit te rusten), maar de vermoeidheid bleef en wordt met de dag erger. In deze periode heb ik eigenlijk steeds meer klachten erbij gekregen;
tintelingen, trillen, gevoel op watten te lopen, niet op de juiste woorden kunnen komen, tegen dingen aanlopen, het lopen zelf wordt ook steeds lastiger. Ook kan ik inmiddels niet goed meer zien, het zicht is wazig. N.a.v. het programma
Hart van Nederland ben ik het internet opgegaan en heb jouw site gevonden. Daar al mijn klachten in het rijtje van B12-gebrek voorkwamen ben ik opnieuw naar mijn huisarts gegaan met het verzoek om op B12 te testen.
Hij vond dit onzin want mijn Hb gehalte was prima en voor hem was het
toch al duidelijk dat het psychisch was. Na lang aandringen was hij bereid om me toch te laten testen. Mijn B12 gehalte bleek 115 te zijn dus moest ik langs komen, zijn advies was B12 injecties, maar voordat hij daar mee wil beginnen wil hij mij eerst door een internist laten onderzoeken. Hij heeft een afspraak voor me geregeld over 2 weken. Het probleem is dat ik me per dag slechter ga voelen en eigenlijk zo snel mogelijk wil beginnen met de injecties. Is het zinvol om met de injecties te wachten tot na de onderzoeken van de internist of kan ik er wel meteen mee beginnen.
Ik ben namelijk bang dat ook die onderzoeken veel tijd zullen gaan kosten en heb het gevoel dat ik het niet lang meer trek op deze manier.
Ik wacht met smart op uw antwoord. Groetjes
Antwoord:
Je bent een van de velen die we via
die uitzending op het goede spoor hebben gezet. Met de B12 gaat het erg vaak fout met de dokters.
Een aantal dokters heeft bij jou dus steeds de diagnose B12-tekort gemist. Ze hebben je heel wat uit te leggen. Van dit tekort kun je al heel lang last hebben gehad, want dat krijg je niet van de ene op de andere dag.
Het is al 40 jaar bekend dat je een B12-tekort kunt hebben zonder bloedarmoede. Dat staat ook in de standaard "Anemie" die de dokter in huis heeft. Staat ook op mijn site bij <relevante links> kun je daar aanklikken en printen.
Jij moet dus inderdaad aan de injecties en het liefst zo gauw mogelijk. Eerst tien injecties in vijf weken en daarna een tijdlang elke week een injectie tot je klachten flink minder zijn geworden. Pas daarna langzaam minderen naar een onderhoudsdosering die ik minimaal op een per maand zou houden. Dus voor de rest van je leven. De injecties moeten in de bilspier.
Omdat je klachten met de dag verergeren is het niet meer verantwoord om langer te wachten en dat is vooral in verband met de kans op blijvende schade. De dokters hebben de diagnose heel lang gemist en daarom mag je nu op heel korte termijn de beste behandeling verwachten die er maar is. Dus zoals hierboven beschreven. Hoe eerder gestart wordt des te groter is de kans op herstel. Jij zit in een situatie dat er in twee weken de nodige schade aangericht kan worden. Voorkom dat.
Voor de injecties wordt er wel gemeten op homocysteïne en methylmalonzuur om het tekort te bevestigen, maar bij deze lage waarde (voor jouw leeftijd) en het klachtenpatroon is het helemaal duidelijk dat er van een tekort sprake is. Dus deze twee tests zijn niet nodig.
De rest van de tests zijn om de oorzaak te achterhalen en die kunnen ook na
het starten van de injecties gedaan worden. Trouwens, houd er rekening mee dat de oorzaak nogal eens niet aangetoond kan worden door de internist. Voor de injecties maakt dat niet uit, die moet je gewoon voor de rest van je leven hebben. De behandeling is veel en veel belangrijker dan de oorzaak aan te tonen. Een oorzaak die
nagenoeg nooit weer is te herstellen.
Dus Femke ga ervoor dat er zo gauw mogelijk met de behandeling wordt begonnen. En voor altijd. Ik hoop dat je dan gauw zult opknappen. Hou me op de hoogte. Lees je in op de site zodat je weet waarover je het hebt. Sterkte, het komt weer goed met jou.
|
|