22-08-2004

Het verhaal van Hilde

terug

Een B12 van 160 en alle klachten van het lijstje

Ik ben een vrouw van 39 en ik heb een dochter van 12. Ruim een jaar geleden zette mijn schildklier erg op en daarnaast was ik erg moe en had al jaren lang last van vage klachten die als psychosomatisch bestempeld werden. Mijn bloed werd getest op een schildklier afwijking en op vitamine B12. De uitslag was dat mijn schildklier goed functioneerde en ook de echo gaf niets anders aan dan dat mijn schildklier vergroot was. De B12 was een "grensgevalletje" maar niets om mij zorgen om te maken. Eerlijk gezegd maakte ik me niet druk om de B12 omdat ik geen idee had van de ernst van het tekort daaraan. Ik heb ook niet verder gevraagd, opgelucht dat ik niets mankeerde aan mijn schildklier. De moeheid en de vage klachten weet ik zelf ook aan mijn stressvolle leven (plus eigen zaak opgezet en plotselinge dood van mijn moeder). De klachten bleven en ik kreeg er na een half jaar ook rare klachten bij zoals een raar verlamd gevoel aan een kant van mijn gezicht, een aanval van flitsen zien en gefragmenteerd beeld voor zo'n 20 minuten (dit is 1 keer gebeurd in deze mate maar daarna en nu ook nog, heb ik wel last van mijn ogen en zie soms blauwe of witte flitsen of zijn mijn ogen branderig). Ik voelde me ook psychisch nogal labiel, angstig en ik maak van een mug een olifant. Mijn huisarts zei hierop dat ik tegen een burnout aanzat en naar een psychotherapeut moest. Ik kreeg pijn in mijn onderrug en en had vaak spierpijn. Ik ging naar een podoloog en kreeg steunzolen en ik kreeg cesartherapie. Ik had ook last van een heel droge huid en vooral mijn onderbenen krabde ik bijna open zo erg was de jeuk plus ik had het steeds benauwd. Enfin, overal leek een goede verklaring voor en aangezien ik vanaf mijn achttiende tob met hyperventilatieklachten plus een niet goed behandelde voorhoofdholte ontsteking waardoor ik een chronische slijmvliesontsteking heb met bijbehorende klachten zoals duizeligheid, oorsuizen en evenwichtsstoornissen ben ik een soort van gewend geraakt aan het feit dat ik mij eigenlijk nooit goed voel voor een lange tijd. 

Twee maanden geleden kreeg ik een zere tong en ik voelde me steeds slapper worden, ik wilde wel dingen doen maar daar had ik de energie niet voor. Ik werd vergeetachtig en ik kon steeds minder hebben. Twee weken geleden zag ik het niet meer zitten en ik werd echt bang dat ik echt ging instorten. Ik ben een week geleden weer naar mijn huisarts gegaan en zij heeft mij weer getest op B12 en mijn schildklierfunctie plus een thorax foto. Ik ben toen gaan zoeken op internet naar B12 en vond uw site. Ik herken alle klachten behalve dementie. De laatste paar maanden werden al deze klachten heviger, de uitslag verbaasde me dan ook niet, mijn schildklier functioneert prima en mijn longen zijn ook goed, wel last van een struma en mijn B12-waarde was gezakt van 168 van vier maanden geleden naar 160. Men hanteert hier een ondergrens van 200 pmol/l. 
A.s. maandag krijg ik mijn eerste vitamine B12-injectie. Mijn vraag is, moet ik naar een internist om te laten onderzoeken waarom ik een laag B12 gehalte heb en kunnen mijn klachten al zo lang bestaan hebben doordat mijn B12 gehalte al jaren aan het zakken is? Ik heb vanaf mijn jeugd veel meegemaakt dus ik denk dat het voor een deel ook echt psychisch is maar ik kan me zo voorstellen dat een laag B12-gehalte alles nog veel meer versterkt heeft. Ik wil graag uw mening hierover. Mijn dokter doet er namelijk vrij laconiek over terwijl ik al jaren aan het overleven ben en dit dus een behoorlijke impact heeft. Daarnaast heb ik niet zoveel vertrouwen meer in artsen. Ik heb trouwens van mijn achtiende tot mijn vijfentwintigste heel vaak bloedarmoede gehad, heeft dat er ook iets mee te maken? Sorry voor mijn lange en hopelijk niet te chaotische vehaal. Hilde
Antwoord: Jouw verhaal is weer een bewijs dat de ondergrens niet scherp gebruikt mag worden. Het tekort kan jarenlang gesudderd hebben. De oorzaak is bijna altijd de ziekte van deze site, dus behandelen is nu veel belangrijker dan onderzoeken. Van de injecties knap je op, van onderzoeken niet. Of het werkelijk Addison-Biermer is kan altijd nog bekeken worden. Welk soort bloedarmoede dat vroeger is geweest is niet aan te geven. 

terug