Het nadeel van B12-supplementen bij een laag-normale waarde

Beginpagina

Laatste aanpassing: 26-01-14

Je hebt een laag-normale waarde en de dokter vindt deze prima.
Als een B12-tekort zich ontwikkelt zal de waarde in het bloed heel langzaam (soms gedurende vele jaren) van de "gezonde" waarde zakken naar de ondergrens. In deze situatie van de z.g. laag-normale waarden, dus onderin het referentiegebied, kan het lichaam al minder opnemen dan dat het nodig heeft. Dit kan dat klachten geven door een B12-tekort op weefselniveau en dat alles bij een verder normaal bloedbeeld.
In deze situatie is het voor veel mensen moeilijk om de juiste diagnose van de dokter te krijgen, laat staan de juiste behandeling. De dokter vindt de waarde "binnen de norm" en denkt dat dit geen klachten kan veroorzaken en denkt niet aan injecties.

De patiënt die hiermee te maken krijgt, raakt in paniek omdat deze zelf voelt dat er iets fundamenteel fout zit in zijn lichaam en heeft het gevoel van binnenuit gesloopt te worden. De patiënt herkent zich duidelijk in het lijstje met symptomen, maar toch houdt de dokter vast aan zijn referentiewaarde voor B12, nog steeds onwetend van het grote grijze gebied van laag-normale B12-waarden.

In deze situatie is de patiënt geneigd hoge doseringen B12 te slikken of het te proberen met B12-smelttabletten. 
Het kan zijn dat in deze fase van het opnameprobleem er soms enige verbetering met de smelttabletten mogelijk is, maar de opname zal verder afnemen en de klachten zullen niet voldoende verminderen. Ondertussen stijgt wel de B12-waarde in het bloed en als deze weer wordt bepaald, dan vindt de dokter deze zeker goed en is de juiste diagnose ver weg. Het gebruiken van de smelttabs in deze situatie lijkt dan even te helpen, maar helpt je op lange termijn van de regen in de drup omdat de juiste diagnose hierdoor soms jaren te laat gesteld wordt en dus ook de juiste behandeling veel te laat gestart wordt.
Het is daarom vaak beter om niets te slikken en de waarde zo snel mogelijk te laten zakken om daarmee de diagnose te bespoedigen en de juiste behandeling met injecties te krijgen.

Je hebt een laag-normale waarde maar al een tijdje vitamines geslikt waarin B12.
Door het gebruiken van de vitamines is de B12-waarde geflatteerd, ziet er mooier uit dan het is. Het is dan verstandig om met deze pilletjes te stoppen en na ongeveer twee maanden nog eens de B12-waarde te laten meten. Je hebt dan een lagere en meer natuurlijke waarde die de dokter eerder aan een tekort doet denken. 
(Bovendien is het niet goed om met een onbehandeld B12-tekort foliumzuur te slikken. Het nadeel van de een B-complex is dan ook het foliumzuur dat er in zit. Het B-complex geeft dan een geflatteerde B12-waarde terwijl het de B12 nagenoeg niet aanvult, maar juist de klachten kan doen verergeren door het foliumzuur dat er in zit.)

Als mensen met de ziekte van deze site (en nog geen injecties gehad) al meerdere maanden een B-complex hebben geslikt dan blijkt vaak dat o.a. de foliumzuurwaarde boven in het referentiegebied ligt en alleen de vitamine B12 een laag-normale waarde heeft. Dit duidt er dan op dat de andere vitamines  wel en alleen de B12 niet goed wordt opgenomen.
Pillen versus injecties
Er is veel geschreven over dit onderwerp. Pillen zouden net zo effectief zijn als injecties. 
Maar...
"De meerderheid van de ouderen heeft een gestoorde opname van vitamine B12 uit voedsel, zoals blijkt uit eiwit-gebonden cobalamine absorptie tests (Schillingtest met eiwit-gebonden cobalamine). Dit laat zien dat een normale Schillingtest (niet eiwit-gebonden) een opnamestoornis niet uitsluit. Bijna de helft van alle patiënten heeft namelijk normale Schillingtest resultaten."
Bron: http://stichtingb12tekort.nl/vitamine-b12/een-vitamine-b12-tekort-bij-ouderen/

De oorzaak is bij de ouderen vooral een te weinig maagzuur, waardoor de eiwit-gebonden B12 moeilijk vrijgemaakt kan worden en hierdoor dan een B12-tekort ontstaat. De vrije B12 uit de doorslik-pillen wordt in deze leeftijdsgroep dus veel beter opgenomen dan de B12 uit de voeding. Bij jongeren wordt echter een opnameprobleem veel minder vaak veroorzaakt door te weinig maagzuur, maar door andere oorzaken en dan hebben pillen veel minder effect.

Veel van de artikelen gaan over oudere mensen waarvan het merendeel ruim boven de 60 jaar. Als deze onderzoeken waren gedaan bij alleen mensen van bijvoorbeeld 20 tot 50 jaar, dan zou er een andere uitkomst zijn geweest. M.a.w. je kunt een onderzoek bij oudere mensen niet zomaar voor elke leeftijd laten gelden. Dus om in het algemeen te stellen dat orale behandeling net zo goed, of zelfs beter is dan injecties kan niet aan de hand van deze onderzoeken.

De ervaring van patiënten is ook dat de injecties de voorkeur verdienen om het B12-tekort te behandelen.

Ook bestaan er deze middelen:
B12-smelttabletten (voor onder de tong). Deze zijn na de injecties het beste alternatief (in geval de injecties niet mogen of kunnen).
Lollies waarin B12, werken als smelttabletten
B12-neusgel (nasale gel)
B12-neusspray's.
B12-mondspray's. 
B12-pleisters
Deze mogelijkheden geven onvoldoende suppletie voor mensen met de ziekte van Addison-Biermer en kunnen dus de injecties niet vervangen. Voor al deze middelen geldt dat ze de diagnose ver vooruit schuiven, soms jaren. Dus probeer altijd eerst de diagnose B12-tekort te krijgen, zodat de injecties tijdig kunnen starten.

| Naar de beginpagina |