|
De
B12 blijkt twee jaar geleden al 91 te zijn
- en de dokter, die vindt het niet nodig daar iets aan te doen -
09-02-2008. Zoals zoveel verhalen is het mijne vrij lang. Ik zal het zo kort mogelijk proberen te omschrijven. Ik ben altijd een gezond kind geweest, had alleen last van wagenziekte, maar voor de rest alleen de normale kinderziektes. Sinds een auto-ongeluk zo’n twaalf jaar geleden kreeg ik wel allerlei klachten en sindsdien heb ik ook last van migraine. Toen ik echter van zwaar lichamelijk werk overging op administratief werk, ging dat beter. Zo’n drie jaar geleden kreeg ik veel last van buikpijn, de dokter dacht in eerste instantie aan een spastische darm, maar deed daar niets mee. Ik ging naar een ander dokter. In de loop van de maanden kreeg ik steeds meer klachten, de buikpijn bleef, waarbij het vaak leek of mijn darmen op ontploffen stonden. Ik kreeg rugpijn, laag en hoog; voor de lage was de verklaring gewoon ordinaire rugpijn, bij de hoge dacht ikzelf aan longontsteking, omdat ik ook pijn op de borst had (ik dacht af en toe dat ik een hartaanval zou krijgen). De longfoto was echter goed, net als mijn bloedonderzoek en een echo van mijn buik. Ik had pijn aan mijn linkerzijde ter hoogte van mijn hart, ik kon er soms gewoon niet eens op liggen. Ik had ook vaak steken bij mijn lever, vooral als ik met de hond ging wandelen. Dat deed echt enorm pijn. Hoe dan ook, allerlei klachten gingen en kwamen en ik zat er behoorlijk mee, ik was er bang. Mijn dokter dacht volgens mij op een gegeven moment dat het vooral tussen mijn oren zat en uiteindelijk kreeg ik Clomipramine voor mijn angst, 10 mg per dag. Dit neem ik nu nog steeds, alleen om de dag; ik wil er al een tijdje van af, maar dat is volgens mijn dokter niet nodig, omdat het toch goed gaat zo...!
Ja, met mijn angsten gaat het een stuk beter, maar mijn klachten zitten er nog steeds. Ik had en heb veel last van zenuwpijnen door mijn hele lichaam, last van mijn darmen, overal pijnscheuten of ze je met een mes bewerken, veel spierpijnachtige verschijnselen. De laatste maanden kwamen er klachten bij. Reuma-achtige pijnen in mijn vingers en polsen, na het opstaan vaak een tijdje een waas voor mijn ogen, waardoor ik slechter zag, het vaker koud hebben van binnenuit, net of je bloed koud is, terwijl ik toch echt geen koukleum ben, vaak last van heel snel slapende voeten en of handen of benen, vaak ineens heel er misselijk enz enz. Ongeveer een maand geleden stond ik op zaterdagochtend op om naar de badkamer te lopen. Mijn benen voelden heel raar aan. Ik greep meteen de bedrand vast, maar toen deden mijn benen helemaal niets meer en lag ik plotseling languit op de vloer. Ik en mijn man schrokken heel erg, maar ik deed net of het niet zo erg was. Toch zat ik er een beetje mee, en dus ging ik googlen. Ik typte “door mijn benen zakken” in en toen kwam ik eigenlijk meteen op uw site uit. Er ging een wereld voor mij open. Nog nooit was iets zo herkenbaar geweest! Omdat mijn eigen dokter een hernia heeft, kwam ik bij een ander terecht, een heel aardige man. Ik vertelde mijn verhaal en klachten en dat ik graag op B12 wilde laten testen. Was dat nog niet eerder gebeurd bij het vorige bloedonderzoek dan?, vroeg hij. Ik vertelde dat ik dat niet wist, mijn eigen dokter had gezegd, dat mijn bloed prima was, hij wilde graag met me ruilen! Deze dokter kon de uitslag van 2 jaar geleden echter nog zien, en toen had ik een waarde van
91. Dat was inderdaad te laag, dus hij kon zich voorstellen dat mijn klachten daaraan lagen. We moesten maar afwachten wat er nu uit het onderzoek kwam; als het dan nog steeds zo laag was,
wilde hij supplementen geven. Gisteren belde hij met de uitslag.
De waarde was nu net onder de
110. Dus vond hij het niet nodig dat er wat moest gebeuren. Ik was behoorlijk in mineurstemming, want wat moet ik nu doen? Ik heb heel veel klachten en daar wil ik graag vanaf. Maar moet ik nu verder zoeken? Ik denk nog steeds dat ze veroorzaakt kunnen worden door een tekort aan B12. Het enige dat ik niet begrijp en waardoor ik denk dat ik deze ziekte misschien niet heb, is omdat de waardes in twee jaar tijd dus wel omhoog zijn gegaan! Dat kan toch niet? Ik ben een vrouw van 36 jaar en ik eet vrij gezond. Ik probeer zoveel mogelijk verschillende dingen te eten, ook veel groente en fruit. Ik ben nooit vegetariër geweest. Ik sport niet en beweeg normaal. Ik ben iets te zwaar, 75 kilo bij 1.68 m. Zou dat een rol spelen? Of heb ik misschien wel MS? Hebt u een verklaring voor het omhooggaan van de waardes? Ik heb geen spuiten of zo gehad en slik ook geen vitaminepillen. Dus ik weet het eigenlijk niet meer en hoop dat u mij kunt helpen. Bij voorbaat dank voor de moeite. Tabitha
Antwoord: De waarde van 91 van twee jaar geleden was al een flink tekort. Dat de dokter daar toen niks mee heeft gedaan is op zijn zachtst gezegd erg dom. Eigenlijk een medische misser waarvoor de dokter is aan te klagen. Doordat de dokter daar niets mee heeft gedaan heb jij in de loop van de jaren schade aan je lichaam opgelopen. Ook nu is de waarde nog net zo laag, dat kleine verschil is onbelangrijk. Kan komen omdat de meting wat afwijking kan vertonen. Maar de waarde is onverminderd laag en gegarandeerd de oorzaak van veel van je klachten.
Dit jarenlange tekort heeft je lichaam geen goed gedaan. Het B12-tekort heeft vele jaren jouw leven bepaald, veel langer dan de laatste twee jaren.
Ook deze dokter doet het dus weer helemaal fout. De waarde is nog steeds erg laag. Het ligt dus niet aan je voeding maar aan een opnamestoornis voor B12. En supplementen slikken is dus grote onzin.
De oorzaak is dus B12-deficiëntie en geen MS. Dus ga er vanuit dat je de ziekte van deze site hebt.
Je moet zo gauw mogelijk met de behandeling starten. Jij mag de dokter nu vertellen wat er moet gebeuren:
De behandeling te beginnen met 10 injecties in vijf weken en daarna een injectie per week net zo lang dat de klachten duidelijk verminderen. Kan vele maanden in beslag nemen. Staat in de bijsluiter, de beginwaarde is daarvoor niet belangrijk maar wel het klachtenpatroon. Daarna langzaam minderen naar een onderhoudsdosering die minimaal een per maand hoort te zijn.
Als de dokter hier moeilijk over doet, dan moet je op heel korte termijn een verwijzing hebben voor een internist.
|
|