Beoordeling behandeling bij B12-injecties

Geldt alleen bij de uiteindelijke onderhoudsdosering.
De meest gangbare onderhoudsdosering is een injectie van 1000 microgram hydroxocobalamine per maand.
De gemiddelde referentiewaarden voor B12 in het bloed zijn 150 - 750 pmol/l. Bij de meeste "gezonde" mensen ligt de B12-waarde hier tussenin. Dus bij mensen die nog nooit B12-injecties hebben gehad of B12 hebben geslikt.
Maar bij mensen, waarbij de B12 via injecties aangevuld moet worden zijn deze waarden niet te gebruiken. Eigenlijk heb je niets aan de B12-waarde na injecties, zeker niet tijdens de aanvangsdosering.
Deze contrôle tijdens de onderhoudsdosering is alleen om de kans op een terugval laag de houden.
Kort na een injectie loopt de waarde sterk op en hierna zakt deze weer langzaam totdat de volgende injectie wordt gekregen. Het is dus niet zinvol om op een willekeurig moment te meten. Daarom meten kort voor de volgende geplande injectie, want dan is de waarde het laagst.

De uiteindelijke behoefte verschilt nogal van persoon tot persoon. Om hier op in te spelen kan het beste de >1000 vuistregel gebruikt worden.

Tijdens de onderhoudsdosering moet de waarde kort voor de volgende injectie ruim boven de 1000 pmol/l (of ruim boven de 1350 pg/ml) zijn om er redelijk zeker van te zijn dat de injecties voldoende zijn. Vaak wordt er op een willekeurig moment geprikt en dat is in deze situatie niet zinvol. Dat de waarde zo hoog moet zijn heeft te maken met het feit dat het bij de B12-injecties niet gaat om het "instellen" van de B12-waarde, maar om er voor te zorgen dat het lichaam permanent over ruim voldoende B12 kan beschikken op weefselniveau. Deze "vuistregel" is bedacht om de dokters in elk geval in deze situatie niet de normale referentiewaarden te laten gebruiken. Het gaat dus om een extra contrôle tijdens de onderhoudsdosering. Het feit dat de waarde hieraan voldoet wil nog niet zeggen dat iemand geen klachten kan hebben of dat de injectiefrequentie voldoende is. De waarde moet in elk geval flink hoog zijn en zo niet, dan vaker injecteren. De hoge waarde mag nooit een reden zijn om minder te injecteren of hiermee te stoppen.

In de situatie dat iemand al langer injecties krijgt en nagenoeg klachtenvrij is, is het zaak om de waarde kort voor de injectie hoog te houden. Het komt namelijk voor dat iemand al langere tijd klachtenvrij is en dat na verloop van tijd de klachten toch weer de kop opsteken. Door de waarde hoog te houden loop je minder risico hierop.
Bij mensen die blijvende schade hebben door het tekort is dit ook van belang. Deze patiënten voelen dan niet wanneer ze aan een volgende injectie toe zijn of dat ze genoeg injecties krijgen voor de lange termijn. In dit geval is testen voor de volgende injectie de enige mogelijkheid om enigszins de "vinger aan de pols" te houden.

Het gebeurt nogal eens dat de dokter toch de "normale" referentiewaarden gebruikt. B.v. twee maanden na de laatste injectie is de waarde 800 en dus boven de bovenste waarde. De dokter vindt de waarde erg hoog en een injectie niet nodig terwijl de patiënt zegt dat de klachten weer beginnen te komen. Volgens de dokter kan dit niet bij zo'n hoge waarde, maar de praktijk leert dat dit echt wel kan.
Als bij iemand met PA (ziekte van Addison-Biermer), dus iemand die regelmatig injecties krijgt, met de injecties wordt gestopt dan krijgt deze al weer klachten bij hogere waarden dan bij een "gezond" mens en dat komt omdat de waarde bij deze patiënt relatief snel terugloopt en bij een gezond mens stabiel is. (Blijkt uit de vele e-mails van mensen in die situatie)

Injecteren op basis van klachten.
Als iemand al voor de volgende injectie de vermoeidheid of andere klachten weer voelt opkomen en als dit weer verbetert na de injectie, dan moet deze patiënt zeker vaker een injectie hebben. In feite dient de volgende injectie toegediend te worden nog voor de klachten weer beginnen. Sommige mensen zeggen dan dat ze gewoon aanvoelen dat ze weer een injectie moeten hebben. In feite is het dan al weer wat te laat. Dus ruim voordat de klachten zich aandienen moet weer een injectie gegeven worden en dat is niet alleen om de klachten maar vooral om de blijvende schade die dan door die tekorten in de weefsels wordt opgebouwd te voorkomen. Het is dus zaak om dan op basis van de klachten de injectiefrequentie te bepalen. Maar wel zodanig dat ruim voor de klachten de volgende injectie wordt gegeven. Ook al is de waarde kort voor de injectie boven de 1000.
Injecteren bij blijvende schade.
Bij mensen die door een te late diagnose met grote blijvende schade en dus klachten zijn blijven zitten, kunnen daardoor niet aanvoelen wanneer een volgende injectie nodig is. Voor deze mensen is het zaak om ruimschoots te injecteren zodat de waarde ten allen tijde ruim boven de 1000 pmol/l blijft.