|
Een internist
in de fout...
Nu
17 jaar geleden begonnen de klachten bij mij, ik was toen 22 jaar.
Het begon bij mij met hevige buikpijnen, duizeligheid, zware hoofdpijn. Ben toen naar de huisarts gegaan maar die kon niets vinden, schoof alles af op stress
en bloedonderzoek wees niets uit.
Aangezien mijn eerste kind ADHD heeft werd alles maar op stress en spanningen gegooid.
Na jarenlang bijna iedere week bij de huisarts te zitten werd ik het zat ik had
het stempel van een overspannen moeder en zag er erg tegen op om weer naar de huisarts te gaan
en ik was inmiddels behoorlijk afgevallen en woog nog maar 42 kilo, ook pogingen om zwanger te raken mislukten; ik kreeg de ene na de andere miskraam (6 in totaal).
Tot het moment dat ik zo'n pijn in mijn buik had dat ik naar een
plaatsvervangend arts ging die een acute eileider ontsteking constateerde, dat terwijl ik op de dag nog de diagnose
"stress" kreeg van mijn toenmalige huisarts.
Toen heb ik besloten dat ik een andere huisarts ging zoeken, in de hoop dat
die mijn klachten wel serieus zou nemen.
Ik was al zover dat ik allerlei fobieën ging krijgen, ik durfde niet meer de straat op bang dat ik zou flauwvallen, ik kon niet meer tegen kleine ruimte's en had het gevoel dat alle mensen dachten dat ik me aanstelde.
In 1992, ik was toen 27 jaar, had ik een nieuwe huisarts gevonden en de eerste keer
dat ik daar kwam stelde hij me al gelijk gerust dat ik gewoon kon komen als ik dacht dat iets niet goed ging, ik voelde zelf wel of het goed met mij gaat of niet.
Met als gevolg dat ik daar gelijk alweer zat.
Hij heeft bloed afgenomen en algeheel
bloedonderzoek gedaan, maar ook daar kwam niets uit, maar hij gooide het niet gelijk op stress.
Ik werd naar een diëtiste gestuurd voor mijn te laag gewicht maar na allerlei
dieeten kwam ik nog geen gram aan.
Weer terug naar mijn huisarts en die vertelde mij dat ik waarschijnlijk
B12-tekort had en dat ik daar maar eens voor moest laten prikken. Zo
gezegd zo gedaan en wat blijkt ik had B12- en foliumzuurtekort. Hij heeft gelijk de internist gebeld maar die zei
dat dat niet kon omdat ik te jong
was, waarop de huisarts zei dat het echt zo was. Nou ik moest het nog maar een keer laten prikken in het ziekenhuis en dan zou hij wel verder kijken,
zo gezegd zo gedaan en wat blijkt: de internist zei dat het niet zo was. Dus de problemen gingen weer van vooraf aan ik werd steeds beroerder, liep bij een
gynaecoloog voor mijn zwangerschapsproblemen, bij een oogarts voor mijn ogen die naar mijn gevoel steeds meer achteruit gingen, en bij mijn huisarts voor de rest.
Maar mijn huisarts bleef voet bij stuk houden want toen hij mijn bloedafname gegevens wilde hebben van het ziekenhuis waren die in een keer spoorloos ze konden ze niet meer vinden.
Hij heeft toen weer mijn B12 laten prikken omdat hij er gewoon zeker van was dat ik daar een tekort aan
had en inderdaad hij had gelijk. Weer de internist gebeld en nu werd het wel serieus genomen ik moest gelijk die dag komen en wat denk je na jarenlange ellende werd ik nu wel serieus genomen er werden gelijk allerlei onderzoeken gedaan.
Ik heb 2 keer een maagonderzoek, een dikkedarm onderzoek, een dunne darm onderzoek, een beenmergpunctie en een blaas en nieronderzoek gehad.
Ook moest ik zo'n capsule nemen om te kijken of mijn urine B12 uitscheidde.
Alle onderzoeken wezen niet uit waarom mijn lichaam geen B12 meer opnam, ik kreeg elke dag in de eerste week een
B12-injectie en nu moet ik om te 2 maanden een injectie halen.
Ook moet ik mijn hele leven foliumzuur slikken want ook dat neemt mijn lichaam niet
op.
Ondanks dat ze niet kunnen achterhalen het hoe en waarom ben ik toch weer aan het opknappen.
En binnen een jaar was ik 15 kilo aangekomen en heb ik 2 gezonde kinderen na elkaar gekregen, en dat na 10 jaar ellende. Volgens de internist heeft dat niets te maken met
B12- en foliumzuurtekort maar ik weet wel beter want waarom, nadat ik
B12-spuiten en foliumzuur kreeg gingen mijn zwangerschappen wel goed en daarvoor
niet.
MAAR EEN DING MOET IK WEL ZEGGEN: IK HEB HET AAN MIJN HUISARTS TE DANKEN WANT DIE HEEFT VOET BIJ STUK GEHOUDEN DAT IK B12-TEKORT HAD, OOK NAAR DE INTERNIST TOE.
Het is alleen jammer dat er zoveel ellende aan vooraf moest gaan. Als ik nu mensen hoor met die klachten zeg ik altijd laat je
B12 maar eens prikken, en laat je niet afschepen.
Momenteel gaat het wel weer iets minder met mezelf misschien moet ik mijn
B12 maar weer eens laten prikken! Carla
|
|