|
Ons
hele gezin heeft een B12-probleem...
Ik ben een vrouw van 47 jaar, mijn man is 52 jaar en we hebben 3 kinderen van 28, 26 en 25 jaar. In oktober 2005 is er ontdekt dat we allemaal een B12-opnamestoornis hebben.
Alle genoemde waarden zijn in pmol/l.
Mijn grootouders (geboren in 1902) waarschuwden mij in 1985 al dat er in de familie van mijn oma
Pernicieuze Anemie voorkwam. Deze 4 familieleden werden in 1930 al met
lever-injecties behandeld. Ook vertelde mijn opa destijds dat het een dominant erfelijke auto-immuunziekte is en dat we daar op bedacht moesten zijn. Ik dacht destijds heel naïef dat de ziekte dan wel door de doktoren herkend zou worden.
Toen ik in 2005 uit nieuwsgierigheid naar het B12-probleem heel toevallig de site van Henk de Jong tegenkwam, viel mijn mond open van verbazing:
Heel veel klachten uit het rijtje herkende ik bij mijn man!
Vooral moeheid, pijnen, geheugenstoornissen en niet op woorden kunnen komen.
Uit het bloedonderzoek bleek dat zijn waarde 174 was, onze huisarts sloeg zijn boeken er op na en vond het gelukkig noodzakelijk om hem met
injecties te behandelen.
Omdat onze zoon ook al jaren moe was, wilden we ook zijn B12-waarde weten.
Hij had n.l. de havo op zijn sloffen doorlopen, maar op het HBO en de universiteit werd zijn concentratievermogen steeds slechter. Hij was ook een enthousiast wielrenner, maar de laatste jaren ging het fietsen steeds moeizamer door gebrek aan conditie.
Hij bleek een B12-waarde te hebben van 128, dus ook injecties!
We hebben een dochter die in 1999 al heel veel problemen had, moe, haaruitval, brokkelige nagels, ze was onder behandelng van een internist
i.v.m. ernstige darmklachten.
In 1999 was er een bloedonderzoek gedaan en de huisarts adviseerde toen
vitamine B-tabletten bij de drogist te kopen. Hij vertelde er niet bij dat het om B12 ging!! Onze dochter slikte dus al 6 jaar
vitamine B-complex en de klachten waren iets verminderd. Nu achteraf bleek dat zij in 1999 al een B12-waarde had van slechts 120! Ze was toen pas 21 jaar. Ze had dus al in 1999 behandeld moeten worden. In 2005 werd de waarde weer bepaald en die was gestegen naar 232. De huisarts vond dat in eerste instantie een mooie waarde, wij wisten hem er van te overtuigen dat dit veel te laag was voor iemand die elke dag voldoende B12 binnenkrijgt
d.m.v. de tabletten. Ook zij krijgt dus injecties.
Onze jongste dochter en ik hebben best veel energie, nooit moe etc.
Mijn enige klachten zijn spierpijnen op de ribben, ik heb meerdere keren per jaar dat ik zware pijnstillers slik, ik
kan dan niet eens mijn armen gebruiken van de pijn.
Toch wilden wij onze B12-waarde weten. Onze dochter had een waarde van 167 en ikzelf een waarde van 187.
Onze dochter werd meteen met injecties behandeld. Ik zelf wilde nog even wachten, na een half jaar werd weer de B12-waarde bepaald en die was inmiddels gedaald naar 150.
Dus ook ik word nu met injecties behandeld.
Ook werd de B12-waarde van mijn zus (50 jaar) bepaald: 135. Mijn broer (37 jaar): 300 en de zus van mijn man (55 jaar): 163. Sinds kort worden dus ook de zussen behandeld. Mijn broer laat zijn B12-waarde over een jaar nogmaals controleren.
Ik ben ontzettend blij dat Henk de Jong zoveel informatie op zijn site heeft staan, hij heeft ons voor heel veel ellende behoed. Nu, na
ruim anderhalf jaar, blijkt dat elk persoon zijn eigen B12-behoefte heeft. Mijn jongste dochter en ik hebben voldoende aan
1 x per maand. Onze oudste dochter om de 2 à 3 weken. En onze zoon merkt na een week al een dip. Misschien komt dat ook door het intensieve trainen. In ieder geval zijn we er allemaal ontzettend van opgeknapt. Zelfs de jongste dochter die niet echt klachten had, voelt de B12-dip opkomen als ze niet binnen een maand een
injectie krijgt! Onze zoon zegt: Ik wil nooit meer dat vreselijke gevoel terugkrijgen dat je boven je boeken zit en er totaal niets tot je doordringt. Hij voelt zich nu weer net zo als toen hij 16 jaar was.
Wij worden geprikt door een vriendin die verpleegkundige is, dat is ideaal, ben je de huisarts ook niet zo tot last. Ze prikt ook heel goed in de bilspier, ook dat is heel belangrijk.
Onze dochter heeft 3 maanden in Duitsland gewoond en daar prikken ze niet in een spier, dat mag daar niet volgens het protocol. Gevolg: Eenmaal terug in Nederland moest ze weer helemaal haar B12-waarde opbouwen
d.m.v. extra injecties, ze kwam als een wrak thuis!
Ik kijk nog minstens 1 x per week op de site om te zien of er nieuwe artikelen zijn.
Ik wil met dit verhaal ook duidelijk maken dat dus een complete familie een B12-tekort kan hebben, laat dus ook familieleden hun B12-waarde bepalen, mocht de waarde hoog genoeg zijn, heb je in ieder geval een vergelijkingswaarde voor in de toekomst.
Met vriendelijke groet,
Emmi Fee
Antwoord:
Je schreef dat je familieleden in 1930 al B12-injecties kregen.
Ik heb dit veranderd in lever-injecties. De naam vitamine B12 is pas na
de oorlog ingevoerd. Zie het deel <Geschiedenis>.
Dat je man ook een B12-probleem heeft is dus geen erfelijkheid, maar een
toevalligheid.
Ik denk dat je dochter in Duitsland net bij de verkeerde dokter is
geweest. Ook in Duitsland worden de injecties intramusculair gegeven.
|
|