|
B12-tekort
door bloedverlies bij bevalling...
daarom waren
meer injecties niet nodig
Ik ben
een vrouw van 40 jaar. Na de geboorte van mijn zoon ben ik lang moe geweest
en heb lang gewacht om naar de dokter te gaan. Je bent 36 en
denkt dat het lang duurt voordat je weer de oude bent na een bevalling.
Na een
half jaar ben ik naar de dokter gegaan bloed laten prikken en ja hoor, staaltekort.
Dus voor een maand staaltabletten gehad en ik knapte niet op. Weer maanden later ben ik terug gegaan weer bloedprikken
B12 was 45 ze heeft mij zelf
opgebeld met de uitslag en heeft een recept gefaxt naar de apotheek dat ik gelijk moest halen.
Onderhand huilde ik veel dacht dat ik een kleintje niet aankon. Ik was alleen maar moe en wou alleen maar slapen,
maar na een serie injecties te hebben gehad knapte ik langzaam op, dat was een hele opluchting
De dokter zei dat het kwam omdat ik teveel bloed verloren was na de bevalling en
hoefde dus ook niet meer terug te komen.
Na een lange tijd begon alles weer van voor af aan, weer bloedprikken en weer heel laag
en vanaf toen moest ik iedere 3 maanden een injectie halen en dat was dat.
Er is mij niets verteld over wat het was en wat je er aan over kunt houden,
helemaal niets. Ik moest wel naar een internist want er was verteld dat het of van je darmen of van je maag af kwam.
Mijn darmen waren het niet dat konden ze in het bloed zien dus was het mijn maag.
Toen wou de internist zo'n maagonderzoek doen en toen ik vroeg haar of er iets aan te doen was ze zei nee dus.
Toen heb ik dat onderzoek ook geweigerd (ik hoop dat ik daar goed aan heb gedaan) want ik
zag het nut er niet van in. Later merkte ik dat ik niet genoeg had aan 1 injectie per 3 maanden dus nu krijg ik er 1 per maand.
Ik ben nog eens bij de huisarts geweest omdat ik zo vergeetachtig ben daar zei ze weinig over en hier lees ik dat dat van de B12 kan zijn (had mijn huisarts dat niet kunnen
bedenken?) en is hier iets aan te doen? Groetjes Ilona
Antwoord:
Je hebt zelf wat te lang gewacht met naar de dokter te gaan. Maar je
dokter heeft wel de meeste fouten gemaakt en ik zal je uitleggen waarom.
De dokter heeft bij een te laag Hb (dus bloedarmoede) klakkeloos
staaltabletten voorgeschreven en niet gekeken waardoor de bloedarmoede
kwam. In de "Standaard anemie" van het
Nederlands Huisartsen
Genootschap staat dit duidelijk aangegeven. Bij bloedarmoede moet eerst
bepaald worden wat de oorzaak is. In 10% van de gevallen is dit wel
ijzertekort, maar daarom mag je er niet zondermeer maar vanuit gaan.
Door deze foute actie van de dokter heb je sowieso al maandenlang de
juiste behandeling gemist en dat is schadelijk. Een waarde van 45 is erg
laag, logisch dat je snel de injecties moest hebben. Zo'n tekort is niet
van kortgeleden, daar had je dus al heel lang last van.
De dokter heeft niet gelijk dat dit kwam door het bloedverlies bij de
bevalling. Dat kan wel een ijzertekort geven maar geen B12-probleem. Een
lichaam heeft in gezonde staat een voorraad (vooral in de lever) voor
minstens drie jaar, dus wat bloedverlies kan niet de oorzaak zijn.
In bijna alle gevallen is de ziekte van deze site de oorzaak van een
tekort, daarom had de dokter nooit mogen stoppen met de injecties.
Deze foute actie van de dokter heeft er voor de tweede keer voor gezorgd
dan je weer lange tijd de injecties gemist hebt, die je van het begin
blijvend had moeten hebben.
Bovendien is de standaard frequentie een injectie per twee en niet
per drie maanden. Is soms vaker nodig. Hou dit op een per maand.
Dat maagonderzoek was ook niet nodig, de slechte opname van B12 lag al
vast. Met het onderzoek van de maag had men hoogstens de diagnose kunnen
bevestigen, meer niet. Dus dat heb je goed gedaan.
De vergeetachtigheid komt door het B12-tekort, dat is zeker. Om de kans
op verbetering maximaal te doen zijn moet je in elk geval voldoende
injecties krijgen. Kijk bij het gedeelte <De behandeling>. Het kan
een blijvend iets zijn en dat heb je dus te danken aan je huisarts,
die de nodige fouten heeft gemaakt. Maar geloof me, met een laagste
B12-waarde van 45 mag je je handen dichtknijpen dat je niet meer last
hebt overgehouden.
|
|