Het B12-verhaal van Sophia

06-04-2004

Het verhaal van Sophia

Zwanger, B12-tekort en maar wat beter eten...

Bij mij is tijdens de zwangerschap al een laag B12 ontdekt (volgens mij was de waarde toen nog 150). Ik had er nog nooit over gehoord. De verloskundige zei dat ik maar wat beter moest eten. Mijn Hb was toen nog goed. Nadat mijn zoontje was geboren had ik nog steeds veel klachten. Deze klachten had ik ook al voordat ik zwanger was. Alleen was ik tijdens de zwangerschap vaak benauwd en erg moe. De ene huisarts zei dat ik hyperventileerde een andere huisarts zei dat ik last had van paniekaanvallen.
Door de verhuizing een jaar geleden kwam ik bij weer een andere huisarts terecht. Ik moest s'morgens na het douchen meteen weer op bed gaan liggen anders had ik het gevoel flauw te vallen. 's Morgens heb ik bloed laten prikken en 's middags werd ik meteen gebeld dat ik de eerste B12-injectie moest komen halen bij de huisarts. De B12-waarde was 48 en mijn Hb 4,9. Gelukkig eindelijk een huisarts die direct actie ondernam. Ik heb nu al 9 injecties gehad en volgende week de 10e en dan is de kuur van elke week een injectie afgelopen. Daarna krijg ik om de 4 weken een injectie.
Ik heb enkele weken niet kunnen werken, maar werk nu halve dagen. Ik moet 's middags eigenlijk nog steeds slapen. Het lopen is ook slechter geworden. Af en toe is het net of de grond onder mijn voeten weg is. Dit belemmert mij wel. Ook heb ik graag de kinderwagen of een winkelwagentje vast zodat ik rechter kan lopen. Eind april ga ik naar de internist en neuroloog en wordt waarschijnlijk gekeken of er zenuwen zijn aangetast.
Ik ben erg benieuwd naar de onderzoeken. En hoop dat alles verder verbeterd.
Wat ik erg jammer vind is dat ik na de diagnose dacht meteen weer helemaal de oude te worden met heel veel energie. Helaas is dat niet zo. Het lopen is verslechterd en ik moet na inspanning vaak 's middags rusten om weer bij te komen. Zijn er andere mensen die ondanks de injecties de eerste weken ook moe blijven? Ik heb veel aan uw site gehad. Bedankt hiervoor. Ik ben zelf ook pas 27 jaar dus jonger dan de gemiddelde zoals het in de medische boekjes staat. Sophia

Antwoord: De klachten waren er al zonder bloedarmoede en met een volgens vele dokters voldoend hoge B12-waarde. Niet dus. Deze dokters kletsten maar wat en de verloskundige net zo. Ze hadden die waarde van 150 en jouw klachten met elkaar in verband horen te brengen. Omdat het zo lang geduurd heeft gaat het herstel heel moeizaam. Daarom is op tijd ingrijpen zo ontzettend belangrijk. Helaas komt het veel te vaak voor dat de dokter het veel te laat in de gaten heeft. De klachten worden gedurende lange tijd heel langzaam steeds erger met veel doktersbezoeken. De dokter vindt dit maar lastig en ziet je als een lastige patiënt die vanalles in de kop haalt en neemt daardoor haar niet echt serieus meer. En dan komt men met diagnoses zoals hierboven beschreven.