De hematologische metingen (bloedbeeld) en de andere metingen zijn bedoeld om een B12-tekort te achterhalen. Deze metingen moeten gedaan zijn voordat een B12-injectie gegeven wordt. Deze waarden reageren n.l. op de injectie (bij een tekort) en hiermee wordt dan een tekort aan B12 nog eens bevestigd.

Bij laag/normale B12-waarden (dus waarden die nog boven de onderste referentiewaarde liggen) en klachten die aan een B12-tekort doen denken, dan zijn de homocysteïne-, methylmalonzuur-metingen belangrijke markers voor het aantonen van een B12-tekort in de cellen/weefsels. Als na injecties deze waarden zich normaliseren, dan is dit het bewijs dat er daarvoor van een tekort aan B12 sprake was. Met niet-verhoogde homocysteïne- en methylmalonzuurwaarden is een tekort op weefselniveau niet met 100% zekerheid uit te sluiten.

De methylmalonzuur in de urine (UMMA) is iets betrouwbaarder dan MMA om een B12-tekort aan te tonen, maar kan soms toch een vals-negatieve uitslag geven. Deze test is in Nederland op enkele plaatsen mogelijk. Voor meer achtergrondinformatie klik hier.
De test op methylmalonzuur kan vals negatieve uitslagen geven als in de maanden daarvoor Antibiotica is geslikt. De test geeft hierdoor een lagere waarde.

Homocysteïne dient nuchter geprikt te worden.

De Holo TC-test (tegenwoordig Actief-B12) kan in Rotterdam gedaan worden bij de Afdeling Klinische Chemie van het Erasmus Medisch Centrum. Meer info... 

De metingen om Addison-Biermer aan te tonen (klassieke benaming Pernicieuze Anemie) geven een bepaalde oorzaak van het tekort (tekort aan Intrinsic factor productie en/of IF-antistoffen in het bloed). Dit is de meest voorkomende oorzaak van een B12-tekort.  De test op de antistoffen kan altijd en de Schillingtest wordt niet beïnvloed door injecties van meer dan een week geleden. Met deze laatste test kan niet in alle gevallen een opnamestoring aangetoond worden. Meer hierover. Deze test wordt weinig meer gebruikt.

Intrinsic factor-antistoffen komen voor bij 70% van de mensen met de ziekte van Addison-Biermer. Dus als deze niet worden aangetoond kun je nog best wel deze ziekte hebben. Je kunt met deze test de ziekte wel aantonen maar er dus niet mee uitsluiten!
Deze antistoffen verhinderen de binding van de Intrinsic Factor met de vitamine B12 uit het voedsel.
Deze antistoffen kunnen al in het bloed voorkomen, ver voordat de klachten door een B12-tekort zich manifesteren en bij een B12-waarde die ruim boven de onderste referentiewaarde ligt.

Antistoffen tegen pariëtale cellen (maagzuur- en IF-producerende cellen) komen bij mensen met Addison-Biermer vaak voor. Echter ook bij mensen die de ziekte (nog) niet hebben komen ze nogal eens voor. Dus dit is niet een echt specifieke meting voor het aantonen van de ziekte. Toch kan het een voorteken hiervan zijn omdat deze antistoffen aanwezig zijn in combinatie met een Chronische Gastritis type A (auto-immuun gastritis). Hierdoor neemt de maagzuurproductie langzaam af en hiermee ook de IF-productie. Kijk hier voor meer informatie.
Deze twee antistoffen het liefst testen nog voor er injecties zijn gegeven. Na starten injecties hierop testen minstens een week na de laatste injectie.

Het hormoon gastrine heeft als hoofddoel het stimuleren van de maagzuurproductie. Gastrine wordt afgescheiden in de bloedbaan o.a. bij het nuttigen van een maaltijd. Door de voeding stijgt de pH in de maag (minder zuur). De afscheiding van gastrine wordt geremd door een lage pH. Er bestaat dus een regelsysteem dat de zuurgraad van de maag regelt via de gastrine. Bij de ziekte van Addison-Biermer produceren de pariëtale cellen van de maag te weinig maagzuur. Daardoor reageert het regelsysteem met een verhoogde gastrinewaarde. Als er geen andere oorzaken zijn van de verhoogde gastrine (b.v. gebruik maagzuurremmers, gastrine producerende tumor) dan duidt een verhoging hiervan in het bloed in de richting van Addison-Biermer (Pernicieuze Anemie). In die zin kan de test van diagnostische waarde zijn bij dit ziektebeeld.

Als iemand eenmaal een B12-injectie heeft gehad, dan is de B12-spiegel in het bloed gedurende vele maanden tot soms enkele jaren  nietszeggend over de B12-status van de patiënt. Dus dan zegt de waarde niets over de lichaamsvoorraad, het opnamevermogen en of de patiënt wel of niet klachten door een B12-tekort kan hebben. Ook de tests op homocysteïne en methylmalonzuur (MMA) zijn in die stituatie niet geschikt om tekort op weefselniveau te herkennen. En de Holo-TC test ook niet.