|
Waardoor gaat de
behandeling nogal eens fout
Omdat dokters, vooral bij jongeren, nogal
eens een B12-supplement voorschrijven, omdat er gedacht wordt aan een
voedseldeficiëntie. Dit is eigenlijk nooit het geval, ook niet bij vegetariërs. Bij
veganisten die geen B12-supplement gebruiken kan er na jaren een tekort
ontstaan.
Omdat men denkt dat het tekort maar tijdelijk is omdat het bloedbeeld geen
afwijking vertoont zoals bloedarmoede.
Omdat men denkt dat de behandeling minder
intensief hoeft omdat er geen bloedarmoede is. De mate van behandeling is echter
niet afhankelijk van wel of geen bloedarmoede.
Omdat gedacht wordt dat als de
IF-antistoffen en de pariëtaalcel-antistoffen negatief zijn de behandeling met
orale suppletie kan volstaan. Dit is onjuist, de opname is van meer afhankelijk
dan deze antistoffen. De behandeling door een opnamestoornis behoort altijd met
injecties.
Omdat men denkt dat het een tijdelijk tekort is en daarom ook maar tijdelijk
behandeld hoeft te worden. Na enkele injecties wordt enkele weken daarna de
waarde weer getest en deze blijkt weer "goed" te zijn en wordt gedacht
dat de injecties niet meer nodig zijn.
Een gezond mens heeft een B12 op voorraad (vooral in
de lever) voor minstens drie jaar. Dus een tijdelijk tekort kan eigenlijk niet.
Dus in deze situatie stoppen met de behandeling vraagt om moeilijkheden.
Omdat er anno 2008 nog steeds dokters en
specialisten zijn die zeggen pas met de behandeling te starten als de B12-waarde
ruim onder het referentiegebied ligt. Men gaat er dan blijkbaar vanuit dat
laag-normale waarden geen klachten kunnen geven. Hierdoor lopen de patiënten de kans dat
ze maanden tot enkele jaren met een onbehandeld tekort (op weefselniveau) blijven doorlopen. En
dat kan neurologische schade veroorzaken.
Omdat na een juiste aanvangsdosering van
10 injecties in vijf weken in een keer naar de onderhoudsdosering wordt
overgegaan. De meeste patiënten vallen dan weer helemaal terug. De dokter
kan in deze situatie alleen maar afgaan op wat de patiënt vertelt. De
B12-waarde in het bloed geeft hierover geen informatie. Het is
zaak om heel geleidelijk te minderen en pas dan als de klachten dat toelaten.
Omdat er na enkele injecties de B12 weer
wordt bepaald. Deze is dan vaak ver boven het referentiegebied, maar de klachten
zijn niet weg. De conclusie wordt dan wel getrokken dat met deze waarde de
klachten weg zouden moeten zijn en het daarom niet aan een B12-tekort ligt en de
injecties dus niet nodig zijn. Echter de waarde na injecties zegt niets over de
B12 in de weefsels en al helemaal niets over de weefselschade.
Omdat
de dokter na een aantal injecties de B12-waarde nog eens gaat meten en dan
schrikt van de erg hoge waarde en besluit de injecties voorlopig maar te
stoppen of drastisch te minderen. Die waarde moet juist zo hoog zijn, daar moet
het herstel van komen. Vooral in het begin van de behandeling kan dit
voorkomen en zal de
patiënt de dokter smeken om weer een injectie ondanks de voldoende lijkende
waarde. In die situatie wordt nogal eens niet geluisterd naar de patiënt. De
meting is heilig en de patiënt wordt niet geloofd en krijgt eerder een
antidepressivum dan een B12-injectie. Dit kan een ramp betekenen voor de degene die het aangaat.
Dit
komt omdat de waarde in het bloed na injecties, onterecht, aan de normale
referentiewaarden wordt getoetst. Na injecties zegt de waarde in het bloed nog
veel minder over de B12 op weefselniveau dan voor de injecties.
In het Farmacotherapeutisch Kompas wordt de blijvende behandeling
voorgeschreven, maar hier staat niets over de waarde na injecties en
zeker niet dat er op basis daarvan gestopt of geminderd zou kunnen worden. De behandeling mag niet gestopt worden zolang de oorzaak
onbekend of niet te herstellen is. |
|
Omdat de oorzaak van het tekort bij de zwangerschap wordt gelegd en daarom
tijdelijk wordt behandeld. Veelal was het probleem er al voor de zwangerschap
maar komt alles door de extra behoefte aan B12 in een stroomverstelling. De
zwangerschap duurt ook nog veel korter dan de drie jaar voorraad. Dus kan
eigenlijk niet alleen de oorzaak van het tekort zijn.
Omdat men denkt dat als er geen oorzaak van het tekort aan te tonen is, dat er
dan ook niet blijvend behandeld hoeft te worden.
Omdat er maar enkele injecties worden gegeven en er gedacht wordt dat alles
weer oké is, gezien de waarde in het bloed.
Omdat er soms maar enkele
injecties worden gegeven en dan afgewacht zou moeten worden "of het lichaam
het zelf weer opneemt". Met de injecties wordt het tekort aangevuld, maar
hierdoor herstelt het opnameprobleem natuurlijk niet.
Omdat de aanvangsdosering van 10 injecties in 5 à 10 weken niet altijd wordt
gegeven.
Omdat bij duidelijke neurologische klachten de aanvangsdosering niet lang genoeg
volgehouden wordt. Soms is een behandeling nodig van 1 à 2 injecties per week
gedurende een jaar voordat er naar de onderhoudsdosering overgegaan kan worden.
(zie de bijsluiter van de B12-ampullen
of het Farmacotherapeutisch Kompas
-->klik hier)
Omdat dokters nogal eens denken dat voor iedereen de standaard
onderhoudsdosering van een injectie per twee maanden ruim
voldoende is. De behoefte verschilt echter nogal van persoon tot persoon. Dan
verdient behandelen op basis van de klachten de voorkeur. En dan zodanig dat men
de klachten voor blijft, dus ruim voor de tijd dat de klachten zouden oplopen
al de volgende injectie geven.
Na starten van de
behandeling komt het nogal eens voor dat de klachten in de eerste weken
verergeren voordat de verbetering merkbaar wordt. Vanwege de onbekendheid met
dit fenomeen komt dan gedachte op dat de injecties toch niet de oplossing zijn
en er ten onrechte gestopt wordt met de injecties. Het onderzoek richt zich
daarna op een andere mogelijke oorzaak die dus niet wordt gevonden.
Omdat er vandaag de dag nog huisartsen en internisten zijn die denken dat vaker
injecteren dan een keer per twee maanden alleen maar werkt door het
placebo-effect.
Omdat er nog wel eens gedacht wordt dat met de homocysteïne of
methylmalonzuurtest de behandeling gecontroleerd kan worden. Deze tests geven er
echter geen zekerheid over of de behandeling toereikend is.
Omdat er gedacht wordt dat na stoppen van de injecties deze na drie maanden of
een halfjaar geen effect meer hebben op de B12-waarde in het bloed. De laatste
injectie
kan echter wel een of meer jaren doorwerken in de waarde terwijl er dan toch een
tekort in de weefsels is.
Omdat de frequentie teruggebracht wordt
door de gedachte dat een teveel aan B12 schadelijk zou zijn. Dit is een onjuiste
bewering. De injecties zijn niet toxisch. (Lees de bijsluiter)
Omdat men nogal eens denkt dat met de behandeling de waarde mooi binnen het
referentiegebied dient te worden gehouden. Het gaat hier niet om "instellen" maar
om te zorgen dat het lichaam over ruim voldoende B12 kan beschikken zodat men
zeker is van voldoende B12 in de weefsels. Hiertoe moet de waarde tot aan de
volgende injectie ver boven het referentiegebied liggen om hier voldoende
zekerheid in te bouwen.
Omdat bij een lage B12 er
maar een of enkele injecties worden gegeven en pas weer een injectie als de waarde weer
onder de ondergrens zakt. Als de dokter op deze manier blijft handelen, dan zal
de patiënt hier uiteindelijk blijvende schade door krijgen.
Omdat tijdens de onderhoudsdosering de dokter op B12 laat prikken zonder
rekening te houden met het tijdstip van de laatste injectie. De waarde is
namelijk kort na de injectie het hoogst en zakt daarna tot het moment van de
volgende injectie. De waarde zegt sowieso al weinig na injecties en als het
moment ook nog eens willekeurig gekozen wordt zegt de waarde nog minder.
Hieronder vijf
twijfelachtige wetenschappelijke bijdragen:
Deze tekst
schrijft de MAAG LEVER DARM STICHTING op haar site (mei 2014):
Behandeling van vitamine B12 tekort
De behandeling van een vitamine B12-tekort is afhankelijk van de
oorzaak en de ernst van de klachten:
- Te weinig intrinsic factor.
Als er geen of erg weinig productie van intrinsic factor is, wordt
vitamine B12 meestal via een injectie toegediend die direct in het
bloed wordt opgenomen. Deze injecties moeten vaak levenslang
worden gebruikt. Het slikken van vitamine B12-supplementen is soms
ook een mogelijkheid. Hierbij gaat het dan vaak om hoge
doseringen. Het is niet zeker dat de toediening van supplementen
afdoende is. Daarom moet regelmatig het vitamine B12-gehalte in uw
bloed gecontroleerd worden. Uw arts kan u het beste informeren
over welke behandeling voor u geschikt is.
- Voldoende intrinsic factor.
Als er wel voldoende intrinsic factor wordt aangemaakt door het
maagslijmvlies, dan kan extra inname van vitamine B12 voldoende
zijn. Wanneer vitamine B12 niet opgenomen kan worden, bijvoorbeeld
na darmoperaties moeten deze blijvend gegeven worden. Soms
kan de patiënt na een aantal injecties overgaan op
voedingssupplementen met extra vitamine B12.
Commentaar:
De wel of niet voldoende Intrinsic Factor productie is niet bepalend voor de
behandeling. Het is trouwens tot op heden nog niet precies vast te
stellen hoeveel IF er aangemaakt wordt. Daarnaast is het zo dat het
opnametraject complex is en afhankelijk van veel meer factoren dan
alleen IF. En bij ±35% van de patiënten met Addison-Biermer (PA)
worden geen IF-antistoffen aangetoond.
Na starten met injecties of het slikken van een hoge dosis is testen
op B12 niet zinvol. Hiermee kan de behandeling niet beoordeeld worden.
Zolang het niet zeker is of het slikken van supplementen voldoende is,
dient men voor zekerheid te kiezen en injecties adviseren.
Deze tekst geeft een onjuiste
voorstelling van zaken. Hier dus. |
Discutabel
artikel Huisarts & Wetenschap, oktober 2012.
Omdat artsen wordt geleerd dat door een B12-tekort bloedarmoede kan ontstaan
past het niet in het gedachtenpatroon dat er
klachten door een B12-tekort kunnen zijn zonder verlaagd Hb.
Er zijn dan artsen die dit laatste niet geloven. De drie artsen proberen in
dit artikel wetenschappelijk aan te tonen, dat zonder aantoonbare
bloedarmoede het geen zin heeft een B12-tekort te behandelen.
|
In
de Standaard Anemie van het Ned. Huisartsen Genootschap staat er in
noot 12:
“Vitamine
B12 speelt tevens een rol bij het instandhouden van de myelinescheden
van zenuwvezels. Bij een deficiëntie kunnen op den duur algehele
(spier)zwakte, een gladde tong en neurologische stoornissen optreden
(prikkelingen in en gevoelloosheid van voeten en handen;
verschijnselen van een gecombineerde strengziekte). Deze
kunnen aan het ontstaan van een anemie voorafgaan.”
Op
het NVKC-congres in 1995 kwam dit ook aan de orde. Lees
meer...
|
F.O. de Meijer, O.R.
Maarsingh en F. Bastiaans van het VUmc schreven het artikel met deze titel:
Vitamine-B12-tekort
zonder anemie behandelen?
Lees het artikel hier.
Er zijn onderzoeken gezocht die bij hun idee passen. In het artikel
worden foute conclusies getrokken: Met pillen lukt het sowieso niet om
deze klachten te doen verminderen, ook al stijgt de B12-waarde
hierdoor. Een behandeling kan pas worden beoordeeld na langdurig
B12-injecties. En wat als er al blijvende schade is?
Terwijl er genoeg artikelen zijn die melden dat er (neurologische)
klachten kunnen zijn door B12-tekort nog voordat er een afwijkend
bloedbeeld is.
De essentie van het verhaal is dat er niet naar de B12 hoeft te worden
gekeken zolang er geen macrocytaire bloedarmoede is. En behandelen van een
B12-tekort niet nodig is bij een normaal bloedbeeld.
Een publicatie die zeer ten nadele
van patiënten met vitamine B12 deficiëntie werkt. Met het pleidooi aan het eind van het artikel wordt de klok meer dan
een halve eeuw teruggezet. Dit kan zeer nadelig werken voor een
aanzienlijk
deel van de patiënten met B12-tekort. |
Het
foute diagnose- en behandelprotocol van het Rijnland Ziekenhuis
Auteurs: S. Anten, internist; C. Beijer, klinisch chemicus
Datum: juni 2013
Als MMA niet verhoogd is, dan wordt B12-deficiëntie uitgesloten. Dat
kan echt niet.
Het kan n.l. zijn dat door de zich ontwikkelende B12-deficiënte de
MMA wel significant is gestegen, maar niet tot boven het referentiebereik.
Maar wat echt zeer kwalijk is, is dat elke B12-deficiëntie uiteindelijk
alleen maar oraal behandeld zou moeten worden.
Lees het hier. |
Het
foute artikel in het Ned. Tijdschrift voor Geneeskunde. 2009
Door een ziekenhuisapotheker en internist-hematoloog van het
Antoniusziekenhuis te Sneek.
Een ramp voor de B12-patiënt.
Lees
meer. |
Op
de site thuisarts.nl (juni 2014)
Over de behandeling van B12-tekort:
Citaat:
"Er worden nog wel eens injecties met vitamine B12 gegeven.
Dat is nu eigenlijk zelden meer nodig. De tabletten werken
prima."
De onzin ten top! Oorzaak is
het (foute) Standpunt B12 van het NHG. Lees
hier meer |
|
